Je zou toch denken dat Londen en Washington in de zaak rond Taiwan het regime in Peking zouden steunen wanneer die de soevereiniteits-wensen van de Taiwanese bevolking militair en hardhandig onderdrukt? Ja toch? Dat is namelijk wat Londen en Washington doen in Oekraïne.
Weer een artikel met heel wat interessante informatie. Toch wat bedenkingen. Toch fundamenteel eens dat buitenlandse politiek niet gedreven is door moraliteit maar door eigen belang.
- Elke vergelijking tussen 2 cases heeft ook zijn gevaren van oversimplificatie.
Taiwan kan je niet enkel zien als een provincie die streeft naar
die beiden aanspraak maken over de heerschappij van China. Het is wel een goed voorbeeld ook de Amerikaanse politiek evolueert op basis van eigen belangen.
Oorspronkelijk steunde de US het regime in Taiwan, dit regime vertegenwoordiger ook China in de veiligheidsraad. Ik denk dat het onder Nixon was dat men het communistische regime ging steunen ipv Taiwan. Zij ervaarden dit toen als verraad. En nu de spanning met China toenemen gaat men terug meer Taiwan steunen. Ook misschien omdat China assertiever word naar Taiwan toe.
Ik verbaas me 1. over de dubbele standaard die het westen hanteert en 2. de oorlogszucht waarmee Washington en London duizenden kilometers verwijderd van de eigen landsgrenzen zich mengen in grensconflicten en staatsvorming van volkeren met een soevereiniteitswens.
Enerzijds steunt het westen de soevereiniteitsverzuchting van de Taiwanezen.
Anderzijds steunt het westen een regime dat de soevereiniteitswensen van de Donbass onderdrukt.
Meer niet, ik spreek geen waardeoordeel uit over de legitimiteit van beide eisen, behalve dat die 2 wensen identiek zijn.
De Taiwanezen willen om zeer begrijpelijke redenen een onafhankelijke staat of natie oprichten, los van Peking. En hetzelfde geldt voor de inwoners van de Donbass, om even evidente redenen, willen zij weg van Kiev.
Een zelfde analyse over Oekraïne daar waag ik mij niet aan. Dit is heel complex volgens mij en niet zomaar te herleiden tot een provincie die wil afscheiden. Hier meer dat ik er over lees hoe complexer het lijkt.
Wat ik wel weet dat wij niet de competentie en het historisch inzicht hebben om ons ermee te gaan moeien.
De arrogantie die wij altijd hadden om ons overal in de wereld te gaan moeien ...
Eigenlijk ben ik het eens met die Amerikaanse politicus, dat we best geen partij kiezen met de Oekraïne en ook niet met Taiwan. Alhoewel ik niet dit was wat hij ermee bedoelde.
Juiste weergave vd realiteit!
Weer een artikel met heel wat interessante informatie. Toch wat bedenkingen. Toch fundamenteel eens dat buitenlandse politiek niet gedreven is door moraliteit maar door eigen belang.
- Elke vergelijking tussen 2 cases heeft ook zijn gevaren van oversimplificatie.
Taiwan kan je niet enkel zien als een provincie die streeft naar
die beiden aanspraak maken over de heerschappij van China. Het is wel een goed voorbeeld ook de Amerikaanse politiek evolueert op basis van eigen belangen.
Oorspronkelijk steunde de US het regime in Taiwan, dit regime vertegenwoordiger ook China in de veiligheidsraad. Ik denk dat het onder Nixon was dat men het communistische regime ging steunen ipv Taiwan. Zij ervaarden dit toen als verraad. En nu de spanning met China toenemen gaat men terug meer Taiwan steunen. Ook misschien omdat China assertiever word naar Taiwan toe.
Ik verbaas me 1. over de dubbele standaard die het westen hanteert en 2. de oorlogszucht waarmee Washington en London duizenden kilometers verwijderd van de eigen landsgrenzen zich mengen in grensconflicten en staatsvorming van volkeren met een soevereiniteitswens.
Enerzijds steunt het westen de soevereiniteitsverzuchting van de Taiwanezen.
Anderzijds steunt het westen een regime dat de soevereiniteitswensen van de Donbass onderdrukt.
Meer niet, ik spreek geen waardeoordeel uit over de legitimiteit van beide eisen, behalve dat die 2 wensen identiek zijn.
De Taiwanezen willen om zeer begrijpelijke redenen een onafhankelijke staat of natie oprichten, los van Peking. En hetzelfde geldt voor de inwoners van de Donbass, om even evidente redenen, willen zij weg van Kiev.
Een zelfde analyse over Oekraïne daar waag ik mij niet aan. Dit is heel complex volgens mij en niet zomaar te herleiden tot een provincie die wil afscheiden. Hier meer dat ik er over lees hoe complexer het lijkt.
Wat ik wel weet dat wij niet de competentie en het historisch inzicht hebben om ons ermee te gaan moeien.
De arrogantie die wij altijd hadden om ons overal in de wereld te gaan moeien ...
Eigenlijk ben ik het eens met die Amerikaanse politicus, dat we best geen partij kiezen met de Oekraïne en ook niet met Taiwan. Alhoewel ik niet dit was wat hij ermee bedoelde.