De traditionele media verliezen terrein. Het medialandschap is meer versnipperd dan ooit en staatszenders zien hoe hun keurmerk iedere glans en geloofwaardigheid heeft verloren. Op de Reyerslaan in Brussel kijkt men nerveus naar de klok. Die staat al jaren op 5 voor twaalf en geeft bijgevolg onophoudelijk de correcte tijd weer.
De nagel op de kop. Ik kijk al meer dan een jaar geen TV meer en volg de politiek, de gender-, woke- en klimaathysterie met de verre belangstelling die ik ook aan curiositeiten besteed. Op het scherm komen enkel nog films en series die géén product van de filmindustrie van de VS zijn (de enkele uitzonderingen die de regel bevestigen nagelaten, al kan ik me de laatste al niet meer herinneren).
Jazeker, Roger Waters, de enige muzikant die nog protestzanger genoemd mag worden. Zijn soloalbum ‘Amused to death’ uit 1992 doorstaat nog steeds de tand des tijds. Ook de ‘Dark side of the moon’ en ‘The Wall’ blijven actueel.
De nagel op de kop. Ik kijk al meer dan een jaar geen TV meer en volg de politiek, de gender-, woke- en klimaathysterie met de verre belangstelling die ik ook aan curiositeiten besteed. Op het scherm komen enkel nog films en series die géén product van de filmindustrie van de VS zijn (de enkele uitzonderingen die de regel bevestigen nagelaten, al kan ik me de laatste al niet meer herinneren).
Jazeker, Roger Waters, de enige muzikant die nog protestzanger genoemd mag worden. Zijn soloalbum ‘Amused to death’ uit 1992 doorstaat nog steeds de tand des tijds. Ook de ‘Dark side of the moon’ en ‘The Wall’ blijven actueel.