Slechts 4 landen zijn erin geslaagd om in de tijdspanne van één enkele generatie de sprong te maken van een 3e wereldland naar een moderne, geïndustrialiseerde samenleving. Die landen zijn Japan, Zuid-Korea, Singapore en China. Hoe deden zij dit? Wat is het recept? En waarom slaagden 80% van de ontwikkelende landen daar niet in? En wat zijn de gevolgen? Daarover gaat deze korte publicatie.
Een artikel dat volledig aansluit met mijn eigen aanvoelen over de problematiek.
Laat mij even aanvullen met enkele andere aspecten.
Welke culturele waarden zitten onder dit Chinese beleid t.o.v. ons eigen beleid.
(gewoon. Enkele eigen intuïties)
1. Nederigheid t.o.v. superioriteit:
Ons Westerse kolonialisme zat vol van eigenwaarde. We hebben onze eigen waarde mee geëxporteerd
(Zie missionering).
2. Eigenwaarde en respect: de Chinesen doen dit niet zonder eigenbelang. Ze willen ook gerespecteerd worden. (Verwachten geen afval bij hunTaiwan politiek). Indien schulden niet kunnen afbetaald worden nemen zij de infrastructuur over. Het geeft hen op lange termijn toegang tot grondstoffen en afzetgebieden voor hun industrie.
3. Solidariteit: ik meen dat dit zowel in beide benaderingen aanwezig was. Ik denk dat hier ook een invloed was van het communisme, nl. ook andere volkeren ondersteunen in hun onthoofding.
Wat mij volgens mij moeten doen is om hierin mee te gaan. Waarom zouden wij onze fondsen die we investering in ontwikkelingssamenwerking hier niet kunnen investeren in projecten samen met de Chinesen.
De eerste stap die we moeten zetten, is m terug wat meer nederig te worden in onze internationale politiek, ook het eigenbelang terug een juiste plaats te geven.
Een artikel dat volledig aansluit met mijn eigen aanvoelen over de problematiek.
Laat mij even aanvullen met enkele andere aspecten.
Welke culturele waarden zitten onder dit Chinese beleid t.o.v. ons eigen beleid.
(gewoon. Enkele eigen intuïties)
1. Nederigheid t.o.v. superioriteit:
Ons Westerse kolonialisme zat vol van eigenwaarde. We hebben onze eigen waarde mee geëxporteerd
(Zie missionering).
2. Eigenwaarde en respect: de Chinesen doen dit niet zonder eigenbelang. Ze willen ook gerespecteerd worden. (Verwachten geen afval bij hunTaiwan politiek). Indien schulden niet kunnen afbetaald worden nemen zij de infrastructuur over. Het geeft hen op lange termijn toegang tot grondstoffen en afzetgebieden voor hun industrie.
3. Solidariteit: ik meen dat dit zowel in beide benaderingen aanwezig was. Ik denk dat hier ook een invloed was van het communisme, nl. ook andere volkeren ondersteunen in hun onthoofding.
Wat mij volgens mij moeten doen is om hierin mee te gaan. Waarom zouden wij onze fondsen die we investering in ontwikkelingssamenwerking hier niet kunnen investeren in projecten samen met de Chinesen.
De eerste stap die we moeten zetten, is m terug wat meer nederig te worden in onze internationale politiek, ook het eigenbelang terug een juiste plaats te geven.