Leid ons niet in bekoring
Leid ons niet in bekoring
De positie van de dollar en de situatie waarin de Amerikaanse economie zich bevindt, laten zich handig transplanteren op onze eigen situatie. Het verklaart tevens waarom de goudprijs stijgt.
De goudprijs wordt ogenschijnlijk opgedreven door twee externe factoren. Dat is enerzijds de koopwoede bij centrale banken die enorme volumes hebben opgekocht de afgelopen maanden en jaren. Anderzijds vertoont het verre oosten - China en Indië, een geaffecteerde en emotionele voorliefde voor goud en zilver.
De Chinese en Indische economie heeft op relatief korte tijd een groot aantal nieuwe rijken opgeleverd, die hun persoonlijk vermogen bij voorkeur omzetten in goud. Zij repatriëren dat aangekochte goud niet noodzakelijk naar eigen land, maar verkiezen grote delen ervan elders ter wereld in bewaring te geven.
Maar méér dan de vraag naar goud, wordt de goudprijs opgedreven door de kelderende munt waarin de prijs wordt uitgedrukt. En dat is de dollar.
De schuldenval waaruit men niet ontsnapt
Lezers van deze substack weten dit al langer, maar nu wordt het ook voor de rest van de wereld duidelijk hoe ernstig het schuldenprobleem van Washington en haar dollar dreigt te worden. Op relatief korte termijn.
De totale uitstaande Amerikaanse staatsschuld is de voorbije 3 maanden zo maar even met $1.000 miljard toegenomen. Ruim gerekend mogen we nu reeds aannemen dat de Amerikaanse schuld doorheen 2024 met zo’n $3.000 tot $4.000 miljard zal aandikken. Maar pijnlijker dan ontsporende ‘deficit spending’ is de wetenschap dat 48% van dit bedrag naar de intresten gaat op diezelfde Amerikaanse staatsschuld. Voor dat bedrag koopt de Amerikaanse burger niets. Het is geld dat wordt uitgegeven en besteed, maar niet geïnvesteerd. Dat noemt men de schuldenval. Een berenklem. Een wurggreep.
Voeg daarbij de $7.600 miljard aan herfinancieringen van uitstaand schuldpapier dat zeer weldra op vervaldag komt. Een prangende vraag is wie die schuld zal blijven opkopen en aan welke intrestvoeten.
Slecht één wereldmacht in onze geschiedenis is er ooit in geslaagd om uit een dergelijke valkuil te ontsnappen. Echter… voor de V.S. liggen de kaarten er vandaag slechter bij dan voor Engeland in het begin van de 19e eeuw. Na 15 jaren van Napoleontische oorlogen, stond de Engelse economie in 1815 aan de vooravond van de bloeiperiode die we de industriële revolutie noemen. En de status van het Engelse pond als reservemunt werd in 1815 door niemand bedreigd.
Voor de V.S. is de situatie dramatisch anders omdat de situatie zo dramatisch is.
De stijgende goudprijs - uitgedrukt in dollars, vertelt ons niet dat goud in waarde stijgt. Het geeft ondubbelzinnig weer hoezeer de waarde van de fiat-munt (waarin de prijs wordt uitgedrukt) erodeert en wegspoelt.
De Amerikaanse economie doet het goed
Wie meent dat dit een geïsoleerd dollar-probleem is of een directe weergave van de schuldenval waarin alleen Washington terecht is gekomen, die heeft niet goed opgelet. Gelijkaardige prijsschokken doen zich evenzeer voor in de andere fiat-munten zoals de Yen, Euro of Britse Pond. Deze 4 fiat-economieën hebben veel gemeen… een torenhoge schuldgraad bijvoorbeeld.
Die $4.000 miljard aan bijkomende staatsschuld waarvan sprake, dekt niet het bijkomende budgettaire deficit voor het hele fiscale jaar 2024, maar alleen de periode tussen maart en september. Maar zolang de Amerikaanse economie draait, zijn die schulden gedekt, toch? Ja dat klopt… de schulden die men vandaag opstapelt, zijn louter gedekt door de prognose van toekomstige economische groei. En wat zien we? We zien dat op papier en in de rapporten de Amerikaanse economie het niet zo slecht doet. Een aantal belangrijke parameters tonen hoe de Amerikaanse economie mooi stand houdt. Dat is echter een vertekend beeld. De Amerikaanse economie is in recessie.
De Amerikaanse overheid en haar ministeries houden er creatieve methoden op na om de werkelijke werkloosheid-, inflatie- en koopkrachtcijfers te rapporteren. De Amerikaanse economie is in werkelijkheid reeds geruime tijd in recessie. Een recessie die handig werd gecamoufleerd door onuitputtelijke geldcreatie en het kunstmatig verstrekken van bank kredieten die in de economie worden gepompt. Zonder die miljarden van het FED-infuus ziet het Amerikaanse GDP of BNP er ronduit belabberd uit. De miljarden in liquiditeiten die de Federal Reserve en de U.S. Treasury in de economie pompen, zijn geen weergave van reële activiteit of productiviteit. Ze geven het exacte tegendeel weer. Terwijl deze realiteit traag maar zeker doorsijpelt, rapporteert de BIS dat inflatie de komende tijd zeker niet zal dalen en dat men bijgevolg niet hoeft te verwachten dat intrestvoeten zullen dalen.
Waarin wij Belgen groot zijn…
De geschiedenis leert ons dat de Amerikaanse overheid in een verkiezingsjaar zeer gul met overheidspogramma’s, steunmaatregelen en premies omspringt. Daarmee denkt de zittende president de meest verpauperde en meest kwetsbare slachtoffers van de economie te kunnen lijmen voor een tweede ambtstermijn. Het is niet realistisch een koerswijziging te verwachten van Washington en haar administratie in het witte Huis in de resterende 9 maanden. Tot de verkiezingen gebeurt er niets meer. Het enige wat verandert is de Amerikaanse staatsschuld… die aan een recordsnelheid blijft oplopen. Klinkt vertrouwd?
De geschiedenis leert ons ook dat het Romeinse Rijk in korte tijd ten prooi viel aan 5 belangrijke mistoestanden : politieke instabiliteit, fiscale onverantwoordelijkheid, normvervaging, het voeren van onnodige oorlogen en het onvermogen om de buitengrenzen te bewaken. Klinkt vertrouwd?
‘Total liabilities’ en ‘unfunded promises’ bedragen samen ruim $125.000 miljard. Dat is een vijfvoud van het Amerikaanse binnenlands product ofwel $380.000 voor iedere man, vrouw of kind in de Verenigde Staten. Maar intresten zijn de echte boosdoener. Intresten op de schuld is de snelst groeiende uitgavenpost van de federale regering in Washington. Aan dit tempo zijn alle reserves voor sociale zekerheid, pensioenen en Medicare in minder dan 10 jaar volledig opgevreten door het betalen van intresten op de uitstaande schuld. Het schuldenplafond of ‘debtceiling’ blijkt niet te werken wanneer die handrem steeds wordt omzeild zonder structureel in te grijpen. De nationale schuld bedraagt nu 124% van GDP. De uitgaven van de Amerikaanse overheid zijn de afgelopen 4 jaar (pre-covid) met 44% toegenomen. En toch geeft geen van beide presidentskandidaten, noch J.R. Biden, noch D.J. Trump te kennen hierin te zullen ingrijpen. Klinkt vertrouwd?
Afsluitend
Wanneer de goudprijs stijgt, betekent dit niet dat goud meer waard wordt. Het geeft alleen het waardeverlies weer van de munt waarin de goudprijs wordt uitgedrukt.
Vindt u dit een interessante publicatie, dan kan u die waardering tonen met een ‘like’ of delen binnen uw eigen netwerk. Zoals steeds kan u reageren in de comments of per mail.
disclaimer : deze publicatie mag niet worden gezien of geïnterpreteerd als investeringsadvies.
De huidige generatie Amerikaanse (en ook Belgische) politici dragen hier toch een enorm grote verantwoordelijkheid. De cijfers zijn duidelijk, indien men zo verder doet, gaat men een katastrofe tegemoet.
Voor het klimaat zijn er veel politici die hun beleid motiveren voor te verwijzen naar toekomstige generaties, maar voor het financiële lijkt het: doe maar op er kan ons niets overkomen.
Goed stuk, door beslag te leggen op de Russische tegoeden om de oorlog in Oekraiene te financieren zullen de BRICS hun dollar reserves nog sneller afbouwen en zal de dollar nog meer in waarde zakken tot het ganse kaartenhuisje in elkaar stort en dan 'when all else fails they take you to war'...