Het Uur van de Waarheid

Ditmaal niet over energie, geopolitiek of economie. Deze publicatie gaat over de rol van de media die lak hebben aan dossierkennis maar niettemin menen de waarheid in pacht te hebben.

“Het uur van de Waarheid”, zo heet het Radio1 programma waarmee de Belgische staatsomroep de desinformatie uit de wereld helpt. Iedere week opnieuw selecteert radiomaker Dennis van den Buijs enkele actuele onderwerpen en vergezochte theorieën die hij tegen het licht houdt.

Radio1 neemt de luisteraar mee in een script dat de structuur en de voorspelbaarheid heeft van een episode van FC De Kampioenen. Alles begint bij een misbegrepen uitspraak van Boma, waardoor Carmen door Bieke en Doortje op het foute been wordt gezet. Gaandeweg komt het misverstand aan het licht en wordt de ruzie bijgelegd. In de slotscene wordt eens goed gelachen met de ontstane verwarring. Eind goed, al goed. Zo ook in de Radio1-uitzending van afgelopen zaterdag 18 november.

Radio1 wijdde deze uitzending aan de moord op Kennedy. Expert van dienst was Bjorn Soenens die de luisteraar vertelt dat er werkelijk geen enkele discussie bestaat over de ware toedracht van de aanslag. Het was Oswald en alleen Oswald die de president met 3 welgemikte schoten om het leven bracht. Ook in dit technisch dossier kent Bjorn Soenens de meest essentiële feiten niet en mist hij iedere expertise. Maar dat weerhoudt Bjorn Soenens en Dennis van den Buijs er niet van om in een drafje voorbij te gaan aan 5 onderzoekscommissies en 60 jaren van diepgaand onderzoek. De radiostem verzekert de luisteraar dat het 99,99% zeker en bewezen is dat alleen Oswald de moord op de president pleegde. Waarom? Omdat de Warren Commissie, voorgezeten door opperrechter Earl Warren, dat zo publiceerde in het gelijknamige ‘Warren Report’.

Bjorn Soenens beroept zich op een uitspraak van Joseph ‘Joe’ Carter, een tweederangs Witte Huis reporter die op 22 november 1963 bij toeval insprong voor zijn collega Merriman Smith. De man was wel degelijk in Dallas die dag. Hij reed mee in de staart van het presidentiële parade door de straten van Dallas. Wanneer de bus met correspondenten en journalisten Dealey Plaza opdraait, is de presidentiële limousine met de inmiddels dodelijk gewonde president al lang uit beeld verdwenen. Toch schuift Joe Carter zichzelf naar voren als een getuige en acht Bjorn Soenens hem een relevante stem.

Ook nu weer hanteert Bjorn Soenens de drogreden die telkens weer wordt herhaald,

“Wie al die complottheorieën blijft geloven, die heeft moeite om te aanvaarden dat een jonge en mythische president kon worden vermoord door een 24-jarige onbeduidende leegloper.”

Die stelling klopt niet. Ze is fout. Indien de onderzoekcommissie een sluitend en perfect gedocumenteerd rapport had afgeleverd in september 1964, dan was daarmee iedere twijfel en onduidelijkheid voorgoed uit de wereld geholpen. Indien de Warren Commissie had kunnen aantonen dat ene Lee Harvey Oswald het moordwapen had aangekocht en met twee kogels alle verwondingen had veroorzaakt in de lichamen van gouverneur John Connally, James Tague en president J.F. Kennedy, dan was daarmee iedere ‘samenzweringstheorie’ vermeden. En uitgerekend dat is nu niet het geval. En alleen daarin schuilt het probleem.

De Warren Commissie is er nooit in geslaagd om zelfs de 3 meest essentiële voorwaarden voor het daderschap van Lee Harvey Oswald te bewijzen.

1. Het moordwapen : de Warren Commissie kan geen moordwapen voorleggen. Het onderzoek en het forensisch materiaal leveren geen enkel bewijs dat L.H. Oswald het moordwapen (een 6.5 Mannlicher-Carcano) had besteld, aangekocht, betaald of ontvangen. De Commissie slaagde er evenmin in om te bewijzen hoe Oswald het moordwapen heeft binnengesmokkeld in het boekenmagazijn van waaruit hij zou hebben gevuurd.

2. Tijd en Plaats : de Warren Commissie is er nooit in geslaagd om te bewijzen dat Lee Harvey Oswald zich om 12u30 op de 5e verdieping van de Texas School Book Depository bevond.

3. Trigger Finger : de nitraat- en paraffinetest die de Dallas Police afnam van Lee Harvey Oswald is duidelijk. Die was negatief. De afwezigheid van kruitsporen en nitraten leiden slechts tot één enkel besluit : Lee Harvey Oswald heeft op de dag van zijn arrestatie geen vuurwapen gehanteerd.

En dat de Warren Commissie geen enkel motief voor Oswald’s impulsen kon voorleggen, dat maakt de ‘case’ er niet sterker op.

Ook voor uitgesproken academici als professor Johan Braeckman spelen dit soort triviale feiten geen enkele rol van betekenis. Net zoals Bjorn Soenens beschikt prof Braeckman over een zeer matige dossierkennis en feitenkennis, maar dat weerhoudt de professor duidelijk niet om categorische uitspraken te doen,

”Niemand beweert - toch niet bij mijn weten - dat het rapport van de Warren commissie volledig is, dat was ook niet mogelijk. Maar dit soort onvolledigheden doen geen enkele afbreuk aan de enige zinvolle conclusie, tenminste tot er duidelijk bewijs van het tegendeel zou opduiken, namelijk dat Oswald de enige schutter was & dat hij geen opdrachtgevers had.”

- Johan Braeckman, 15 april 2019

De Amerikaanse overheid en haar staatsveiligheidsdiensten hebben de voorbije 60 jaar keer op keer geweigerd om de archieven in de JFK-case openbaar te maken. Tot op vandaag blijven naar schatting 17.000 documenten achter slot en grendel.

Wanneer Dennis van den Buijs wil weten, “Waarom ook Joe Biden zich tot op vandaag en 60 jaar na datum, blijft verzetten tegen het vrijgeven van historische documenten in die zaak?”, ontwijkt Bjorn Soenens die vraag door te stellen dat het druppelsgewijs vrijgeven van deze documenten, de voorbije 30 jaar nooit een ‘smoking gun’ heeft opgeleverd.

Wie op zoek is naar een ‘smoking gun’, die komt inderdaad bedrogen uit. Dat klopt, maar dat is een foute voorstelling. Het vrijgeven van archiefstukken heeft sinds 1998 wel degelijk tot verbijsterende doorbraken geleid. Slechts enkele voorbeelden :

• Vrijgegeven archiefstukken hebben inmiddels aangetoond dat geen enkele van de post mortem autopsiefoto’s authentiek is. We weten nu met zekerheid dat de officiële ‘magic bullet’ theorie van de Warren Commissie gebaseerd is op vervalste autopsiefoto’s.

• Nieuwe vrijgaven toonden aan hoe de Secret Service de verklaringen van de twee spoedartsen in Parkland Hospital, dr. Malcolm Perry en dr. Kemp Clark, heeft vernietigd en verwijderd uit het dossier. Beide hoofdartsen zagen verwondingen in het lichaam van de president die wezen op kogelinslagen uit verschillende richtingen.

• Bij toeval kwam bij een vrijgave in 1998 het ‘Martha Jo Stroud’ document boven water. Een ogenschijnlijk onschuldige boodschap van een medewerkster aan de onderzoekscommissie. Maar de brief heeft daverende consequenties. In de brief wijst mevr M.J. Stroud erop dat de tijdslocatie van enkele kroongetuigen onverenigbaar is met de vluchtroute die Oswald wordt toegedicht. Het verklaart meteen waarom die getuigen nooit werden verhoord door de Warren Commissie en waarom zij de enige kroongetuigen waren die zeker niet aanwezig mochten zijn bij de tijdsmetingen en reconstructie van 24 mei 1964 in het boekenmagazijn.

Dus, neen… het druppelsgewijs vrijgeven van achtergehouden archiefstukken, heeft wel degelijk essentiële elementen aan het licht gebracht die vernietigend zijn gebleken voor de inmiddels achterhaalde conclusies van het Warren Report.

Dan stelt Dennis van den Buijs een bijzonder goeie vraag… “Waarom blijft dit dossier na 60 jaar nog steeds voor beroering zorgen?” Daarop heeft Bjorn Soenens een pasklaar antwoord voorbereid ; mensen willen geld verdienen aan deze controverse. Ze willen boeken verkopen die vergezochte en sensationele theorieën naar voren schuiven. Dat verkoopt.

En dat klopt… zelfs de onbeduidende Joseph ‘Joe’ Carter die op het ogenblik van de feiten honderden meters verwijderd was van de aanslag, ook hij publiceerde een boek. Een boek dat bol staat van emo-argumenten, impressies en ‘human intrest’, maar waarin hij geen enkele onderzoeksdaad stelt of nieuwe elementen aanreikt die de officiële versie versterken of verrijken. Hetzelfde geldt voor de perfide best seller ‘Reclaiming History’, van Vincent Bugliosi, een standaardwerk dat door de ‘Lone Nut Community’ te pas en te onpas wordt aangedragen als zou het enige relevantie bevatten. Net zoals ‘Case Closed’ van Gerald Posner, herkauwt het 1612 pagina’s dikke boek van Bugliosi alle officiële elementen op basis van vervalst bewijsmateriaal en de pseudo-argumenten die u en ik net zo goed kunnen terug vinden in het 26-delige Warren Report.

Mensen als Posner, Bugliosi en Carter beroepen zich op autopsie-rapporten, forensische bewijsstukken en archiefstukken waarvan de ARRB reeds in 1998 had aangetoond dat ze het resultaat zijn van gecoördineerde fraude, liquidatie, reconstructie, afpersing en schriftvervalsing.

Posner, Carter en Bugliosi hebben met hun best sellers niets inhoudelijk toegevoegd aan het moordonderzoek, niets onderzocht, niets weerlegd en niets aangetoond. Ze hebben - en dat is hen gegund, fortuinen verdiend aan het slaafs en kritiekloos volgen van de officiële theorie. Een theorie die ook door onze radio- en mediacoryfeeën wordt herhaald in het uur van de waarheid.

Wie heeft zoveel macht? Welke machtsechelons zijn in staat om 60 jaar na datum al onze nieuwsdiensten met één stem te laten herhalen dat een zekere ‘Lee Harvey Oswald’ de misnoegde zonderling was die president J.F.Kennedy neerschoot?

Ook dit jaar hoorden we de VRT niets anders verklaren. Net zoals in 2013, 2003, 1993, 1983 en 1973 werd de moord in herinnering gebracht, en ook nu weer wijkt de VRT-redactie geen millimeter af van het officiële narratief. Dat is op zijn minst bizar te noemen. Zeker gezien de bewijslast.

Een bewijslast die de toets nooit heeft doorstaan. De voorbije 60 jaar werden 4 commissies ingesteld. Waarom? Omdat iedereen die zich in het dossier verdiept tot de vaststelling komt dat de officiële theorie op geen enkele wijze een correcte weergave kan zijn van wat zich in realiteit heeft afgespeeld en bovendien haaks staat op de officiële archiefstukken en onverenigbaar is met wat ooggetuigen verklaarden.

Die 4 commissies waren de ‘Rockefeller Commissie’ en de ‘Church Commissie’ in 1975, de ‘House Select Committee on Assassinations’ in 1976 en de ‘Assassination Records Review Board’ in 1998.

Het moet gezegd dat geen van deze vier onderzoekscommissies erin geslaagd is om de ware toedracht of de daders in de moord op J.F. Kennedy aan te duiden. Jim Garrison kwam gevaarlijk dicht in de buurt, wat meteen de beschadigingscampagne verklaart waarmee zijn onderzoek werd ondermijnd. Maar elk van deze 4 onderzoekscommissies kwam tot hetzelfde besluit, nl “de officiële theorie dat Oswald de dader was en alleen handelde, dat die theorie onbewezen blijft en dat die theorie is wat het is… een theorie.”

“The only way to believe the Warren Report is to not read it”

- Penn Jones Jr, Rush to Judgement, 1966

De moord op JFK blijft een actueel dossier. Die moordaanslag was een niet mis te verstane waarschuwing aan het adres van iedere toekomstige politicus en president. Hetzelfde geldt overigens voor de moord op Dag Hammarskjöld in 1961, Olaf Palme in 1986, Yizak Rabin in 1995 of Shinzo Abe in 2022.

Politici die een al te eigenzinnige koers varen of tegen alle waarschuwingen in verzoening, pacificatie of vrede propageren, en daarbij de belangen schenden van ‘the biggest powers in the world’, die worden fysiek uitgeschakeld. Als u zich afvraagt waarom premier Rutte, premier De Croo, president Clinton of Sarkozy in functie bleven, dan is dat omdat zij piekfijn de agenda uitvoeren waarvoor zij werden uitgeselecteerd en aangesteld. Top-politici worden niet verkozen maar uitgekozen. They are selected, not elected. Bij John F. Kennedy lag dat anders.

De gedoodverfde opvolger van Dwight D. Eisenhower zou Richard M. Nixon worden. En niemand anders. Dat was tot wanneer een onbekende senator uit Massachusetts de nominatie voor de Democraten binnen haalde. Welbespraakt, jong, dynamisch, zéér goeie looks en met een extreem charmante first lady aan zijn zijde. Geen enkel ander Amerikaans power-koppel straalde ooit meer royalty uit dan John en Jackie.

Het zag er in 1960 allemaal zo veel belovend uit. De CIA, J.Edgar Hoover, het pentagon, de oliebaronnen, Wall Street en Capitol Hill keken reikhalzend uit naar de komst van Richard Nixon. Alles was in gereedheid gebracht : de monstercontracten voor de Amerikaanse bewapeningsindustrie, de overname van Franse koloniën in de Mekong Delta, de verwijdering van Castro uit Cuba, het gewapenderhand terug dringen van het communisme in Azië en Latijns-Amerika, Amerikaanse belangen in Congo en Indonesië, etc....

Toen Kennedy tegen alle verwachtingen in de verkiezingen won, en dit met de kleinste marge ooit, ging die hele agenda plots voor 4 jaar de ijskast in. En ook de toekomst leek geen beterschap te brengen. Wie in 1963 diep in toekomst keek,… die zag hoe Kennedy in 1964 zou worden herverkozen en in 1968 zou worden opgevolgd door zijn formidabele broer, Robert Francis Kennedy. En wie weet… in 1976 opgevolgd door het schattige nakomertje van de familie, Teddy Kennedy.

2023 is een jubileumjaar. Het is 60 jaar geleden dat onze ouders de meest ingrijpende staatsgreep uit de 20e eeuw beleefden. Een staatsgreep waarvan wij tot op vandaag de gevolgen dragen.

De moord op Kennedy is een bijzonder technisch dossier. Alle inspanningen van de CIA, de FBI en de media ten spijt, zijn onderzoekers er de afgelopen 60 jaar in geslaagd om klaarheid te scheppen in de zaak. Wie slechts enkele tientallen uren onderzoek besteedt aan dit dossier, komt onvermijdelijk tot drie vaststellingen :

1. Lee Harvey Oswald was met zekerheid niet de dader.

2. De ware toedracht en de ware daders zullen nooit met zekerheid kunnen worden aangeduid.

3. De media hebben 60 jaar lang iedere zakelijke en feitelijke onthulling in dit moorddossier doodgezwegen, onderdrukt en vervormd. En wie van de voorgeschreven verhaallijn afwijkt, die is een ‘conspiracy theorist’.

We weten waar die framing vandaan komt. We weten door wie, wanneer, waarom en hoe de letterlijke betekenis van het begrip ‘conspiracy theorist’ werd ingeruild voor de toxische karakterisering waarmee niemand nog geassocieerd wil worden.
Het betreft Dispatch 1035-960.

Dispatch 1035-960 is een memo opgesteld en uitgestuurd door de CIA in 1967. Het document beschrijft strategieën om scepticisme rond de moord op president John F. Kennedy te ontkrachten. De memo is een werkinstructie die de methoden en technieken voorschrijft waarmee men critici systematisch de mond snoert. Bijvoorbeeld door hen als complottheoretici te bestempelen. Of door de herhaaldelijke associatie met extremisme. Zo wordt de geloofwaardigheid van iedere kritische stem ondermijnd. De memo is gericht aan agenten in het buitenland en ambtenaren van de Amerikaanse overheid om eventuele internationale twijfels over de moord te bestrijden.

Wat vandaag ontbreekt in het Nederlandstalig taalgebied is een eenvoudig, beknopt en bevattelijk standaardwerk dat de kern van de moordzaak op JFK overzichtelijk weergeeft en de bevindingen van de Warren Commissie toetst aan de forensische realiteit en de officiële archiefstukken.

Zo’n standaardwerk zou een uitnodiging kunnen zijn aan het adres van de media en de academische wereld. En bij uitbreiding een uitnodiging aan iedereen die ook wel aanvoelt wanneer simplistische en onhoudbare verklaringsmodellen onze geschiedschrijving oneer aandoen.

Als het zover komt, dan ontvangen Johan, Dennis en Bjorn als eerste een gesigneerd exemplaar.

---

Notes :

Rush to Judgement
What the Doctors saw
Dark Legacy
Who Men in Dallas
JFK Revisited : Through the Looking Glass (Oliver Stone - 2021)

---

Vindt u dit een interessante publicatie, klik dan op de ‘like’ knop.
Wil u dit bericht delen, druk kan op de ‘share’ knop.
Reageren kan zoals altijd in de comments op het Substack portaal.
Bent u nog niet geabonneerd, klikt dan op ‘subscribe’.

Een volgende bijdrage gaat over de zin en onzin van waterstof als alternatief voor het scala aan fossiele brandstoffen waarmee we vandaag onze ‘base load’ garanderen.