Gespiegeld aan weerszijden

Een publicatie over de censuur en selectieve berichtgeving waarmee pers en media een ‘preferente realiteit’ opbouwen. Over het verschil in berichtgeving aan beide zijden van de frontlijn.

Het zijn twee bijzondere weken geweest met significante gebeurtenissen op het wereldtoneel. Er beweegt heel wat ten oosten en ten westen van Oekraïne. Tot onze ergernis moeten we vaststellen dat onze media hoegenaamd geen verslag uitbrengt van deze verstrekkende feiten, laat staan dat het academici uitnodigt om eerlijke, onpartijdige of inzichtelijke analyses te maken. Laten we onszelf niets wijsmaken…
de verschuivende verhouding tussen Beijing, Moskou, London, Frankfurt en Washington zullen wij weldra voelen in onze koopkracht, onze schuldenlast, onze economische groei, onze welvaart en de geloofwaardigheid van de euro.

“I think what we have to do, is to detoxify our minds
from the propaganda our governments put on this
and I mean this from the point of being entirely objective.”

- Alasdair Macleod, LFTV, 21 juni 2024

Wanneer onze pers en media plots de waarheid zouden vertellen over de werkelijke oorzaken, de toedracht, de verliezen, het verloop en de doelstellingen van deze Russisch-Oekraïense oorlog, dan keert de publieke opinie zich ogenblikkelijk tegen dit vermijdbaar, zinloos en zelfvernietigend conflict. Oorlogen ontstaan wanneer politici liegen tegen journalisten en vervolgens geloven wat ze in de krant lezen.

Aan beide zijden van de frontlijn krijgen regime-pers en media de vrijheid om te doen wat van hen verlangd wordt. Dag na dag versterken ze de beleidslijn van het staatsbestel dat hen subsidieert en eenzijdige informatie toespeelt. Ze belichten selectief de waarheid en verzwijgen de essentie. Expliciet liegen doen ze slechts zelden.

Sprekende voorbeelden van dit soort nieuwskanalen zijn Russia Today, Star India, VRT, China Daily, NOS, CNN of de BBC. Allemaal bezondigen ze zich aan propaganda en selectieve berichtgeving.

Hieronder hoe onze westerse media recente geopolitieke gebeurtenissen samenvat,

“Vladimir Putin staat meer geïsoleerd dan ooit. De tweedaagse vredes-conferentie in Zwitserland was een onverdeeld succes. President Zelensky toont staatsmanschap wanneer hij verklaart dat dit “een eerste stap naar vrede” is. Bijna 80 landen zijn het erover eens dat de soevereiniteit van Oekraïne de basis moet vormen voor een toekomstig vredesakkoord. Het Kremlin is ten einde raad, stelt onrealistische eisen en is naarstig op zoek naar munitie en internationale steun. De wereld keert Rusland eensgezind de rug toe. Het Kremlin is de wanhoop nabij en haalt het nu zelfs de banden aan met Noord-Korea.”

Dat staat in schril contrast met wat de gemiddelde Turk, Cambodjaan, Keniaan of Chileen te horen krijgt. Daarom een chronologisch overzicht van de voorbij twee weken en hoe onze berichtgeving verschilt van wat in het oosten en de Global South verschijnt.

5 tem 8 juni 2024,
International Economic Forum, St. Petersburg, Rusland

Met ruim 21.000 aanwezigen en vertegenwoordigers uit 139 landen is het IEF de belangrijkste top in zijn soort. Het 4-daagse congres vertegenwoordigt een groter bevolkingsaantal en heeft een groter economisch gewicht dan de G20. Als u niets heeft gehoord over deze wereldtop, dan ligt dat niet aan u. Onze media besteedden er geen aandacht aan.

Russische ministers, Chinese professoren, Indische topbankiers of zakenlui uit de golfstaten treden zelden in het voetlicht, maar in St. Petersburg waren ze allemaal aanwezig, toegankelijk en namen deel aan publieke panelgesprekken en recepties.

Vladimir Poetin gaf een toespraak waarin hij de flexibiliteit, kracht en groei van de Russische economie bejubelde. De meest recente cijfers van de WereldBank tonen dat de Russische economie ($5,700mld) - uitgedrukt in koopkrachtpariteit, nu groter is dan de Japanse economie ($5,600mld) en de Duitse economie ($5,200mld). Rusland heeft zich aangepast aan de vloedgolf van westerse sancties. Handelsbetrekkingen met het westen werden noodgedwongen ingeruild voor nieuwe partners in de Global South die nu meer dan drie-kwart van de Russische handel vertegenwoordigen. In de ‘goed-nieuws-show’ die Poetin voor eigen publiek opvoerde, mochten ook de uitbreiding van de BRICS en het uitrollen van een internationaal betaalsysteem niet ontbreken.

Het was Dilma Rousseff (voorzitster van de New Development Bank) die ophef maakte door de naam te onthullen : ‘The Unit’. Zo noemen de BRICS hun “apolitieke, transactionele vorm van grensoverschrijdende betalingen, verankerd in goud (40%) en BRICS+ munteenheden (60%)”. In september belegt de NDB een speciale conferentie over ‘The Unit’in Shanghai. Dit betekent dat het nieuwe betalingssysteem wordt klaar gestoomd om tijdens de BRICS-top in oktober in Kazan ter goedkeuring te worden voorgelegd aan de BRICS-10 leden.

In St. Petersburg werd bevestigd dat niet minder dan 59 landen - en er komen er nog bij - van plan zijn om niet alleen lid te worden van BRICS, maar ook van de Shanghai Cooperation Organization (SCO) en de Eurasia Economic Union (EAEU) of wat Vladimir Poetin omschrijft als een "harmonische multipolaire wereld".

15 tem 16 Juni 2024,
Vredesconferentie, Bürgenstock Zwitserland

De eindconclusies van deze vredesconferentie lopen nogal uiteen. Het is opvallend hoe anders de berichtgeving is aan weerszijden van de frontlijn. De 140 landen uit de Global South hebben een heel ander beeld op deze Oekraïens-Russische oorlog, die men in het zuiden eerder als een opgepookt grensconflict van het westen beschouwt.

Dit was een vredesconferentie zonder Vladimir Putin, zonder Sergey Lavrov en zonder Russische diplomaten. Rusland was niet uitgenodigd. Al maakt dat weinig verschil omdat het internationaal Strafhof (ICC) sinds 17 maart 2023 een internationaal arrestatiebevel heeft uitgevaardigd tegen president Poetin. Een arrestatiebevel dat nog steeds van kracht is. Het ontbreekt de ICC evenwel aan autoriteit omdat 102 landen de statuten voor de oprichting van een Internationaal Strafhof nog steeds niet hebben geratificeerd. Soit… zo’n aanhoudingsbevel beperkt niet alleen Poetin’s bewegingsvrijheid, zonder Russische gesprekspartner draaiden de vredesgesprekken uit op een schertsvertoning. In het oosten noemt men dit geen vredesconferentie maar eerder een oorlogskabinet op zoek naar internationale steun voor een onverdedigbaar verderzetten van een synthetisch conflict.

Zelensky’s presidentiële ambtstermijn is inmiddels verstreken. Toch blijft hij in het zadel en blijft hij onverstoord presidentiële orders uitvaardigen. De Oekraïense presidentsverkiezingen zijn voor onbepaalde tijd uitgesteld. Daarmee begeeft Oekraïne zich onnodig op ongrondwettelijk terrein omdat de Oekraïense grondwet wel degelijk voorziet in de overdracht van presidentiële bevoegdheden. Analisten zien in de conferentie een poging om de positie van Zelensky te rechtvaardigen, eerder dan een eerlijke zoektocht naar de voorwaarden tot vrede. De onwil daartoe is groot. Ook de Russische aanpak getuigt van onwil. De voorwaarden die Vladimir Poetin naar voor schoof, werden door de NAVO-landen als ‘een diplomatieke torpedo’ en als onaanvaardbaar ervaren. Dat belooft… want de wegglijdende situatie op het terrein voorspelt dat het Kremlin steeds striktere voorwaarden zal kunnen afdwingen.

Het doel van dit conflict is niet langer om het Poetin-regime te verzwakken of om Rusland op te delen in 5 onbestuurbare rompstaten of om de Russische economie te kelderen. Inmiddels heeft ook het Pentagon begrepen dat het verdrijven van de Russische legers uit Oekraïne, niet langer een haalbaar doel is,

”Our goal is to put Ukraine in an as strong position as possible on the battlefield,
to put it in strong position at the negotiating table.”

- Jake Sullivan, U.S. National Security advisor, 17 juni 2024

160 landen werden uitgenodigd voor de vredesconferentie. Slechts 90 van hen stuurde een delegatie. De eerste berichten meldden dat 80 landen de slotverklaringen zouden hebben ondertekend. Dat heel wat ondertekenaars inmiddels hun akkoord weer hebben ingetrokken, is een pijnlijke vaststelling waaraan onze pers liever geen aandacht besteedt. Voor de Indische, Chinese en Russische media daarentegen was ditzelfde bericht het bewijs dat de vredesconferentie op een totale mislukking was uitgedraaid.

De Russische tv-zender RT is uit onze ether gehaald, waardoor wij geen enkel beeld hebben op de publieke opinie in Rusland en de krasse taal die talk show hosts er hanteren. Die censuur verklaart waarom wij in het westen niet weten dat een populair tv-gezicht als Vladimir Solovyov in prime time vermeldt dat, “scherpslijpers in het Kremlin nu al maanden aan Poetin’s mouw trekken om ieder overheidsgebouw in Kiev met de grond gelijk te maken”. Of dat de invloedrijke politicoloog Sergey Karaganov publiekelijk blijft oproepen om een stok in het westerse hoenderhok te gooien, en daarvoor bijval krijgt van het brede publiek. Door het censureren van Russische zenders zijn wij ons daar niet van bewust.

In volle koude oorlog was de communistische krant ‘Pravda’ nog vrij verkrijgbaar in Brusselse en Parijse krantenkiosken. Wij hadden toen nog zicht op de propaganda waarmee het politbureau de geesten van de gemiddelde Rus kneedde… de geest van de gemiddelde Rus die werd afgeschermd van de verderfelijke berichtgeving uit vijandige en decadente buitenlanden. Alles werd gecensureerd in de Sovjetunie.

Vandaag zijn wij westerlingen het slachtoffer van censuur en worden wij afgesloten van berichten uit het vijandige buitenland. Het monopolie op de waarheid die ons bereikt, is exclusief in handen van 4 agentschappen : DW, AFP, Reuters en AP.

18 tem 20 juni 2024,
Russische staatsbezoek, Noord-Korea en Vietnam

Het Kremlin haalt de banden aan met voormalige Sovjetlanden Korea en Vietnam. Beide landen, beide slachtoffer van de Amerikaanse buitenlandpolitiek in de jaren ‘50 en ‘60, beide gelittekend en verscheurd. Korea is dat nog steeds.

Doorgesproken met Beijing, reisde Vladimir Poetin op 18 juni af naar Pyongyang. In het westen werd de ontmoeting gekaderd als een ‘bromance’ tussen twee paria’s. De ene op zoek naar obussen en munitie, de andere op zoek naar graan en melkpoeder. In het oosten en in de Global South ziet men dat anders. Wie de officiële communiqués erop naslaat, leest met verbijstering dat Moskou voortaan haar meest hoogwaardige ballistische technologie zal delen met Pyongyang, waaronder geleidings- en propulsiesystemen, inclusief hypersonische ‘delivery systems’. En alsof dat niet volstond om onze krantenkoppen te halen… beide landen sloten een onderling militair bondgenootschap, een veiligheidsalliantie. De consequenties zijn verstrekkend. De Russisch Euraziatische zone wordt daarmee plots uitgebreid tot aan de Stille Oceaan, tot aan het Koreaanse schiereiland.

Beide landen, Rusland en Noord-Korea, hebben een Art.4 ingeschreven in het onderlinge veiligheidsakkoord. Dat is het exact equivalent van het Art.5 in het NAVO-verdrag, “Indien een NAVO-bondgenoot het slachtoffer is van een gewapende aanval, zal elk ander lid van het bondgenootschap deze gewelddaad beschouwen als een gewapende aanval tegen alle leden en zal het de maatregelen nemen die het nodig acht om de aangevallen bondgenoot bij te staan.”

Alsof het niet gekker kan… publiceerde Le Soir op diezelfde 19 juni een bijdrage waarin het opgelucht adem haalt door te melden dat, “we van geluk mogen spreken dat beide landen uiteen zijn gegaan zonder een militair veiligheidsakkoord te ondertekenen.”
Laat dat nu net zijn wat beide landen wél deden. Le Soir is een kwaliteitskrant.

Moskou stuurde afgelopen week oorlogsbodems naar Cubaanse wateren, geflankeerd door nucleaire onderzeeërs. De flottielje voerde gezamenlijke oefeningen uit met de Cubaanse marine, pal aan de zuidgrens van de Amerikaanse territoriale wateren.

Afsluitend

De West-Europese media, onze nieuwsgaring en persdiensten zijn een liability geworden, een zoveelste maatschappelijk en collectief deficit.

Chinezen, Russen, ja zelfs Amerikanen zijn daarin eerlijker dan wij Europeanen.

De gemiddelde Chinees of Rus weet dat het ‘nieuws’ dat hen bereikt via hun staatsomroepen, niets meer is dan zuivere staatspropaganda. In de V.S. praat FoxNews de rechts-conservatieve kiezer naar de mond, terwijl één huiskamer verder, MSNBC perfect weet wat de leftwing-Liberal zeker niet wil horen. Amerikaanse nieuwszenders hebben van hun bitsige partijdigheid een handelsmerk gemaakt en de kijker weet dat. En toch blijven wij West-Europeanen geloven dat onze pers neutraal, objectief en vrij is. Vrij van propaganda. Pas wanneer onze pers opnieuw haar kritische en maatschappelijke rol vervult, kan het onze beleidsmakers aansporen tot gezond verstand.

“Wie regeert en zich houdt aan Tao,
belaagt de wereld niet met wapens.
Wapens hebben hun terugslag.
Waar de troepen kamp maken,
groeien enkel nog doornen en de distels.
in de voetsporen van de legers volgen de rampjaren.”

- Lao Tsé, Tao Te King, 6e eeuw voor Chr.

Vindt u dit een interessante publicatie, dan kan u die waardering tonen met een ‘like’ of delen binnen uw eigen netwerk of vriendenkring. Zoals steeds kan u reageren in de comments.